Czy każdą wadę zgryzu można wyleczyć?

Każda wada zgryzu powinna być odpowiednio leczona. Podjęcie stosownej terapii jest ważne nie tylko ze względu na estetykę twarzy, ale przede wszystkim dla zdrowia i pełnej funkcjonalności jamy ustnej, kręgosłupa i całego ciała. U wielu pacjentów zastosowanie znajdują aparaty ortodontyczne — ruchome lub stałe. Trzeba jednak pamiętać, że na przebieg leczenia, jego specyfikę i skuteczność wpływa wiele czynników, w tym zaawansowanie wady czy wiek pacjenta.

Czy każdą wadę zgryzu leczymy przy pomocy aparatu ortodontycznego?

Nie każdy rodzaj wady zgryzu jesteśmy w stanie wyleczyć wyłącznie za pomocą aparatu ortodontycznego. Do wad, których nie daje się wyleczyć metodami ortodontycznymi, zaliczamy grupę zaburzeń ortognatycznych. Termin ten odnosi się do wad, w których przyczyną są dysproporcje szkieletowe. Ustawienie zębów jest w tym przypadku wyłącznie rodzajem kompensacji lub konsekwencji dysproporcji powstałych w obrębie szkieletu. Ta grupa zaburzeń kwalifikuje się do leczenia skojarzonego — ortodontyczno-chirurgicznego.

Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne może być wskazane w przypadkach, gdy mamy do czynienia z deficytem lub nadmiernym rozwojem jednej albo obu szczęk. Wady obejmujące deficyty szczęki górnej mogą być związane z jej cofnięciem (niedorozwój w wymiarze podłużnym), zwężeniem (niedorozwój w wymiarze poprzecznym) lub skróceniem (niedorozwój w wymiarze pionowym). Rzadziej zdarza się sytuacja, w której szczęka jest za szeroka lub za długa.

Kolejną grupą zaburzeń, w których zastosowanie powinna znaleźć chirurgia stomatologiczna, są zaburzenia związane ze wzrostem żuchwy, np. nadmierny doprzedni wzrost żuchwy (wydłużenie trzonu żuchwy), jej skrócenie lub zahamowane we wzroście. To są podstawowe wady, które wymagają podjęcia stosownego leczenia chirurgicznego.

Im wcześniej podjęte leczenie, tym lepiej

W przypadku niektórych wad zgryzu istotną rolę w doborze leczenia odgrywa wiek pacjenta. Przykładem jest szkieletowy zgryz głęboki. Jest to grupa zaburzeń, która we wcześniejszym okresie życia może być leczona wyłącznie metodą ortodontyczną, natomiast u pacjentów dorosłych niezbędne może być wdrożenie leczenia ortodontyczno-chirurgicznego.